Ζερσόν, Ζαν ντε-

(Jean de Gerson, Ζερσόν, Καμπανία 1363 – Λιόν 1429). Γάλλος θεολόγος και στοχαστής. Υπήρξε αρχιγραμματέας του πανεπιστημίου του Παρισιού (από το 1395), ιεροκήρυκας στην αυλή του Καρόλου ΣΤ’ και προστατευόμενος του δούκα Φίλιππου της Βουργουνδίας. Συμμετείχε ενεργά σε όλες τις θρησκευτικές και πολιτικές έριδες που συγκλόνιζαν και διαιρούσαν εκείνη την εποχή τη Γαλλία, εξαιτίας του μεγάλου Θρησκευτικού σχίσματος και των αγώνων ανάμεσα στις φατρίες των Αρμανιάκ και των Βουργουνδίων. Στη σύνοδο της Κωνσταντίας, όπου ήταν απεσταλμένος του πανεπιστημίου του Παρισιού, προκάλεσε αίσθηση, υποστηρίζοντας με την ίδια αποφασιστικότητα τα πρωτεία της συνόδου απέναντι στην παπική μοναρχία και την καταδίκη του Χους και του Ιερώνυμου της Πράγας. Στο μεταξύ, υπέπεσε στη δυσμένεια του Ιωάννη του Αφόβου και έτσι, όταν τελείωσαν οι εργασίες της συνόδου, εγκαταστάθηκε στην Αυστρία, όπου έγραψε το Περί παρηγορίας της θεολογίας. Ακολουθώντας τη γραμμή του φλαμανδικού και παραρήνιου μυστικισμού, η θεωρία του Ζ. τείνει να περιορίσει σε πολύ στενά όρια τη δύναμη του λογικού και της φιλοσοφίας· η αληθινή γνώση του Θεού δεν είναι, έλεγε, η ιδεατή και αφηρημένη γνώση που προέρχεται από τη φιλοσοφία, αλλά η γνώση που αποκτάται με την «εμπειρική αντίληψη για τον Θεό», με τον «υπερνοητικό ενθουσιασμό», γιατί έτσι η ψυχή ενώνεται με τον Θεό. Σήμερα αμφισβητείται ότι ο Ζ. είναι ο συγγραφέας της Μιμήσεως Χριστού.